Jolanda Hemmes (CJIB) over gebruik Kennisgeving:
‘Willen we de burger helpen dan moeten we onze rol pakken: dat is de houding van het CJIB’
Het gebruik van de Kennisgeving is voor het CJIB inmiddels al jaren niet meer dan normaal. Het is zelfs een essentieel middel om schuldenrust te creëren, volgens accountmanager Schuldregelen Jolanda Hemmes. 'We willen schulden niet onnodig laten oplopen en werken daarom samen met financieel hulpverleners aan oplossingen.'
Het CJIB paste in 2020 haar processen en organisatie zo aan dat zij van gemeenten Kennisgevingen kunnen ontvangen. In dat jaar tekende het CJIB met nog een aantal overheidsorganisaties het Eén Overheidsconvenant. Jolanda Hemmes: ‘Zodra wij een Kennisgeving krijgen van een NVVK-lid, sturen we een overzicht waarop staat van welke boetes de inning kan worden stilgezet en van welke niet. Voor de boetes waarvoor we de inning wél kunnen stilleggen betekent dat: geen verhogingen, geen kostenverhogende maatregelen, geen deurwaarder, geen dwangmiddelen. Als wij na acht maanden niks horen van de gemeentelijke schuldhulpverlening gaan we ervan uit dat we geen samenwerkingspartij meer zijn.’
Wat is de Kennisgeving?
Zodra een inwoner schuldhulp krijgt van de gemeente kan de betrokken schuldhulpverlener een Kennisgeving versturen aan de schuldeisers. Hierin staat dat de inwoner is toegelaten tot de schuldhulpverlening. Tegelijk wordt een incassopauze gevraagd, om het treffen van een schuldregeling te bespoedigen. Dit signaal activeert een tijdelijke incassopauze (8 maanden).
Naast directe schuldenrust voor hulpvragers versnelt de Kennisgeving het regelen van schulden en voorkomt dit signaal oninbare (juridische) incassokosten. Met convenantpartners is al afgesproken dat een incassopauze ingaat zodra de Kennisgeving binnenkomt. Maar een convenant is geen voorwaarde. Ook aan schuldeisers zonder convenant vragen we om na ontvangst van de Kennisgeving een incassopauze in te stellen. Wilt u meer weten? Bekijk onze pagina over convenanten.
Pas op de plaats
Het CJIB heeft volgens Jolanda de afgelopen jaren fors geïnvesteerd in meer mogelijkheden om burgers met betaalachterstanden te helpen. ‘We bieden vier maanden uitstel aan voor wie dat nodig heeft, kennen een noodstopprocedure, hebben standaard betalingsregelingen tot 36 termijnen en zelfs maatwerk tot 72 maanden.’
Toch ziet Jolanda de Kennisgeving als een essentieel middel. 'De opsomming die ik net heb gegeven, zijn mogelijkheden voor een hulpvrager die nog niet met een financieel hulpverlener te maken heeft. Het inzetten van de Kennisgeving is het signaal dat een financieel hulpverlener zegt: deze hulpvrager moet gestabiliseerd worden. Dan moeten we als schuldeisers allemaal even pas op de plaats maken.’
Het klinkt logisch als een financieel hulpverlener dit zegt. Maar je zou dit een opvallende uitspraak kunnen noemen van iemand die werkt bij een schuldeiser als het CJIB?
‘Zo zou je er tegenaan kunnen kijken en ik denk dat dit helaas nog te vaak gebeurt. Natuurlijk innen we boetes maar wel met oog voor de persoonlijke situatie. We willen schulden niet onnodig laten oplopen en werken daarom samen met financieel hulpverleners aan oplossingen. Als iemand zich meldt bij een financieel hulpverlener en die zegt: ‘er is meer aan de hand, ik wil stabiliseren’, dan moeten wij als schuldeisers niet doorgaan met verhogingen of incassomaatregelen. Willen we die burger helpen dan moeten we ook allemaal onze rol pakken: dat is de houding van het CJIB.’
Ook schuldeisers hebben een verantwoordelijkheid
Ook schuldeisers zijn onderdeel van de gezamenlijke verantwoordelijkheid om in te zetten op schuldenrust, meent Jolanda. ‘We zijn allemaal een stukje van die hele keten. Het is niet alleen de taak van de schuldhulpverlening maar ook van ons als schuldeisers - convenantafspraken maken en nakomen zijn heel helpend daarbij.’
Nu is CJIB een grotere schuldeisende partij, hoe kijk je aan tegen de verantwoordelijkheid van kleinere en ook particuliere schuldeisers?
‘Ik kan me best wel voorstellen dat kleine schuldeisers dit ingewikkeld vinden. Grotere schuldeisers hebben er vaker mee te maken en kunnen bijvoorbeeld een Kennisgeving makkelijker borgen in hun systemen. Dat is ook logisch: hoe vaker je iets doet, hoe meer je het kunt automatiseren of standaardiseren. Tegelijk denk ik dat ook voor kleinere partijen iets vergelijkbaars mogelijk is, juist omdat de NVVK het al heel goed heeft uitgewerkt. Er is een standaardbericht, alles staat klaar, je hoeft niets zelf te bedenken. En uiteindelijk levert het je ook iets op: het voorkomt dat je als schuldeiser kosten maakt voor maatregelen die achteraf niet nodig blijken.’
Haar advies aan schuldeisers? ‘Kijk vooral wat wél kan. Je hoeft het niet perfect te regelen maar als je al iets doet, voorkom je misschien al heel veel.’
'Kijk vooral wat wél kan. Je hoeft het niet perfect te regelen, maar als je al iets doet, voorkom je misschien al heel veel.’
Hier vindt u informatie over wat de Kennisgeving inhoudt en wat het schuldeisers oplevert.
